ABN AMRO: de Man Van Acht Miljoen.

Op de laatste dag van 2008 werd bekend dat de vertrekregeling van ABN Amro-bestuurder Jan Peter Schmittmann, die de kantonrechter afgelopen maandag heeft vastgesteld op 8 miljoen euro, mede op aandringen van de Nederlandsche Bank tot stand gekomen is. Velen zullen denken welke postcode prijs heeft Schmittmann gewonnen, woon ik daar in de buurt en heb ik ook prijs?

Vroeger was er een televisie serie; 'De Man Van Zes Miljoen'. In de Verenigde Staten was de naam 'The Six Million Dollar Man'. Het betrof hier de astronaut Steve Austin (Lee Majors) die bij een crash zo zwaar gewond raakt dat z'n leven enkel te redden was door bepaalde lichaamsdelen te vervangen door bionische implantaten. Een operatie die zes miljoen dollar kostte. De reeks liep tussen 1974 en 1978 en er werden 101 afleveringen van gemaakt. De introclip is behoorlijk spectaculair rekening houdend dat het hier gaat om een reeks uit beginjaren 70. We hielden in die periode het niet voor mogelijk dat zes miljoen dollar ooit te verdienen viel voor een burger.

De gouden handdruk voor de 52-jarige Schmittmann heeft gisteren tot kritiek geleid bij het ministerie van Financiën, waaronder DNB valt. Het departement zegt de euro 8 miljoen 'exorbitant' te vinden. 'Het is conform de oude regeling, maar wij hebben er bedenkingen bij.' Richard Steenborg, voorzitter van vakcentrale voor middelbaar en hoger personeel MHP, noemt de vergoeding 'verbazingwekkend hoog' en 'gênant voor een staatsbank'. En de rest van Nederland brult in koor; roofridder, ziekelijke zelf verrijking, graaier, exorbitant, dit kan toch niet enz.

Waarom kan dit wel en is het zo onredelijk?

ABN Amro wilde de 52-jarige Schmittmann ,4 miljoen euro meegeven, ofwel diens jaarsalaris in 2007 inclusief bonussen. Schmittmann, voorzitter van ABN Amro Nederland, was in de race om topman te worden van de combinatie ABN Amro Nederland en Fortis Bank Nederland. Hij vertrekt met wederzijds goedvinden nu oud-minister Gerrit Zalm van Financiën de functie krijgt. Een pas op de plaats van Schmittmann om Zalm voor te laten gaan. Schmittmann stelde recht te hebben op 18,2 miljoen euro. Hij matigde zelf zijn eis tot euro 8 miljoen. In een reactie aan het Financieele Dagblad zei hij gisteren het 'logisch te vinden om afstand te doen van een deel van mijn vertrekvergoeding, gezien de kredietcrisis en de maatschappelijk ontwikkelingen. Meer dan de helft leek mij niet redelijk.'

Projecteer de situatie eens op uw eigen positie.

U bent al jaren de oogmerkte manager van de afdeling waarop u werkt. De onderneming komt in zwaar weer, wordt verkocht, kredietcrisis, toch weer niet verkocht. U zet uw schouders er in deze nare tijd flink onder, in de hoop, op die managers functie. Nu wordt besloten dat de externe heer Forel, deze functie krijgt. U vraagt om de overeenkomen ontslagvergoeding rekeninghoudend met uw opgebouwde arbeidsverleden. Laten we ervan uitgaan dat bij een jaarsalaris van 50.000 euro en een lange arbeidsbetrekking, dit kan oplopen tot en vergoeding van 150.000 euro. En nu de vraag; ‘wie loopt er dan weg met minder dan de helft bijvoorbeeld 65.000 euro?' Zelfs Richard Steenborg, voorzitter van vakcentrale voor middelbaar en hoger personeel MHP, zal achter u staan en voor het volle pond gaan.

De rechter oordeelde echter dat 'gemaakte afspraken dienen te worden nagekomen'. De rechter: 'Schmittmann heeft in de nieuwe eigendomsverhoudingen bij ABN Amro, de financiële crisis en de gewijzigde maatschappelijke opvattingen aanleiding gezien om een ruim deel van zijn contractuele aanspraken prijs te geven. In alle redelijkheid hoeft van hem niet meer te worden verwacht.'

Gelukkig hebben we nog onafhankelijke rechters, die redelijkheid,  billijkheid en gemaakte afspraken in ogenschouw nemen. Meneer Schmittmann geniet van u welverdiende prijs.

Door Christian ter Maat; Directeur Carevolution; organisatie & managementadvies. Ook gevraagd als: management, marketing, motivatie & inspiratie spreker en aangesloten bij Speakers Academy. Voorbeeld titels van zijn presentaties: ‘Bureaucratie; bevrijd uw organisatie van hinderlijke regels.' en ‘Van klantgerichtheid naar service kwaliteit naar klanttevredenheid.' en ‘Kredietcrisis Krijgskunsten'.

© Copyright 2008 Carevolution

Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren

Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)

Word een pro!

SCHRIJF MEE >>

Chris Visser
Hallo Christian, Mooi artikel. Ik zou wel eens willen weten waarom bestuurders deze exorbitante bonussen goedkeuren. Welke prestaties dienen daar tegen over te staan? En waarom is een basis salaris niet goed genoeg om deze prestaties te behalen?

Daar zou ik wel eens een artikel over willen lezen...

Een goed 2009,

Chris Visser
Christian ter Maat
Waarom bestuurders deze exorbitante bonussen goedkeuren?

Voorheen niet gedurfd met als argument; &lsquo;we krijgen nimmer de topkwaliteit als we onder de internationale maat belonen&rsquo;. Sinds de aanvang van de kredietcrisis staat het op alle agenda&rsquo;s. En <em>Jaap Winter &amp; Kees Cools beargumenteerden al dat commissarissen meestal hun bestuurders willen belonen rond de mediaan (het midden) van de vergelijkingsgroep. Per definitie zit 50% van de bestuurders onder het midden, dus de helft van de bestuurders wil een hogere beloning. Maar het houdt nooit op, na verhoging voelen andere collega&#039;s zich weer onderbetaald die weer onder de mediaan zijn terecht gekomen en die willen meer, ad infinitum. </em><em>Zoals een buitenlandse CEO het scherp uitdrukte: &quot;I know I am being overpaid, but the benchmark shows I am not being overpaid enough!&quot;
</em><em>Het gaat bestuurders niet eens om het geld zelf. 83% zegt best met de helft van hun salaris genoegen te nemen, tenminste, als al hun collega&#039;s ook de helft inleveren. Beloning is een statussymbool geworden. En status is relatief. Uit experimenteel onderzoek blijkt ook dat mensen liever Є 90.000 verdienen als de buren Є 100.000 verdienen, dan Є 110.000 en de buren Є 200.000. We weten dat dit vergelijken ons geluk niet bevordert. Dankzij de verplichte transparantie is beloning (naast positie) het meest zichtbare vergelijkingsmateriaal. En dus gaat de beloning alleen maar omhoog.
</em><em>Hier heeft de raad van commissarissen van de BV Nederland wel kaas van gegeten? Het is ook zo&rsquo;n lekker achterban onderwerp. De verplichte transparantie in beloningen was jaren het credo van deze Kamer.
</em><em>
<a href="http://www.carevolution.nl/De%20nieuwe%20bazen%20van%20de%20BV%20Nederland%20vrouwen%20linkse%20partijen%20en%20vakbonden.html" rel="nofollow">Lees hier het hele artikel.</a></em>
Raffie
Dit is toch wel de wereld op zijn kop!
Projecteer het eens op jezelf...

Oke daar gaan we...

Ik laat mezelf rijkelijk belonen om medeverantwoordelijk te zijn voor een bank. 
Dezelfde bank wordt in de periode dat ik daar werk flink naar de knoppen geholpen.  Neem ik mijn verantwoording?

Nee, ik ga vrijwillig weg en laat duizenden werknemers in onzekerheid achter.
Ach waarom zou ik dan niet genoegen nemen met 1,5 keer de opbrengst van de actie van serious request.

Projecteer dat eens op jezelf