Waarom iedereen zo gek is op adverteren: het geeft snelle bevrediging!

Het is ongelofelijk te zien hoe hardnekkig het geloof in adverteren is. Als remedie voor van alles en nog wat. Twynstra Gudde meldde deze week dat bijvoorbeeld in de ziekenhuisbudgetten het gewicht aan adverteren snel zal toenemen. Merkendeskundige Roland van Kralingen zei onlangs in het blad Zorgvisie zeer behartenswaardige dingen. Volgens hem kijken consumenten dwars door leugens en mooie praatjes heen en wilen ze authenticiteit.

Hij zegt verder: 'Het tijdperk van imagobuilding is voorgoed voorbij. Lange tijd konden marketeers meer beloven dan er in werkelijkheid werd afgeleverd, maar de mensen pikken dat gewoonweg niet meer. Je bouwt geen kwaliteit door hard te blijven roepen dat je de beste bent. Een imago dat afwijkt van de echte identiteit en eigenheid is geen lang leven beschoren. Deze les is zelfs in de wereld van de marketing nog niet goed doorgedrongen', stelt van Kralingen. 'Veel marketeers zitten nog in het stadium van imagodenken.'

De vele miljoenen, gestoken in reclame door zorgverzekeraars, lieten zien dat het daar niet om draait. Diegenen die het minste hadden besteed aan reclame wonnen de meeste klanten.

 

Ik heb een zaal marketingmensen weleens gevraagd waarom we zo gek zijn op adverteren. Ik kreeg drie belangrijke redenen te horen.

1. Het schiet lekker op en je hele bedrijf of de instelling ziet dat je iets doet. Je organisatie aantrekkelijker maken voor klanten is veel moeilijker.

2. Je kunt het outsourcen. Kwestie van budget uittrekken en je bent er.

3. Het is ook een soort van zelfbevrediging. Directies en managers kicken op de eigen campagnes, zeker als die gezien worden door vrienden, familie en echtgenotes. Dan tel je pas echt mee op een feestje. 

 

Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren

Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)

Word een pro!

SCHRIJF MEE >>

Jos Steynebrugh
Jos B: fijn dat we het een keer eens zijn. Door mijn aderen stroomt marketingbloed en ik knap steeds meer af op de hoogst irritante bedenksels van de "reclame-experts". Godzijdank is de bestaande reclame aangeland bij de laatste acte van "Leda en de zwanenzang". Maar er zijn alweer nieuwe vormen van "forced exposure", een van de meest misselijk makende vormen van reclame die ik ken: de "al-dan-niet-context-gevoelige-pop-up-je". Ik bedoel die hinderlijke horzels die boven de tekst zweven die je wil lezen. Die je moet wegklikken. Die waarbij je niet weet wat je actie (muisklik) tot gevolg heeft. Waarschijnlijk een “tag??? in een of ander e-mail bestand. Honderd keer “nee zeggen??? is óók informatie, toch?

Als er nou één ding is wat ik leuk vind aan de aanstormende generatie is dat ze zich niet meer laten verneuken. Ik hoop dat "Omdat je het waard bent" (gejat van pagina 1 "Psychologie voor dummy’s") op dezelfde schroothoop terecht komt als de lipiden, de de-hydraterende crèmes, de water-opgespoten hammen, de 10-kilo zakken ui en nog talloze andere "commerciële incontinenties" die naast hart-trik-trakken-van-woede als enige effect hebben dat ze de prijs van het artikel nodeloos opjagen. Waarbij, zoals op televisie (SBS6 is ongekroonde koning) mijn kostbare vrije TIJD gestolen wordt door reclame onderbrekingen.

Nieuwe superirritante variant is de kortere, maar frequentere reclameblokken: de ergernis loopt nu kwadratisch op. Maar er is hoop: er komt een tijd dat deze vormen van bloedarmoedecreativiteit niet langer betaalbaar zijn door hun extreem lage rendement. Opdrachtgevers zullen hun reclamekeuteltje massaal intrekken en reclamebureaus die het nieuwe klimaat te laat opmerken zullen worden bijgezet in de rij van Bronstosaurussen, Egosaurussen en andere reeds lang uitgestorven diersoorten. Wat mij in toenemende mate verbaast is dat er nog reclamebureau’s bestaan die aan dit soort onzin hun naam willen verbinden.

Ik heb nog twee kleine wensjes.
Een is dat bij elke reclame voortaan de naam van het bureau wordt vermeld. Met een telefoonnummer natuurlijk

Twee is: een wettelijke verplichting om naam en serienummer te noemen bij een reclame die zegt “Onderzoek heeft uitgewezen . . .???. Wie dan wel? Wie heeft welke statistische fruitautomaat bediend?.

Jos Steynebrugh
Marketing Consulent
Gurt
Beste Jos Steynenbrugh,

Volgens mij praat Jos Burgers over zaken van een hele andere orde dan waar u uw gal over spuwt. Daarbij generaliseert u gemakshalve alle vormen van reclame op televisie ("Nieuwe superirritante variant is de kortere, maar frequentere reclameblokken: de ergernis loopt nu kwadratisch op. Maar er is hoop: er komt een tijd dat deze vormen van bloedarmoedecreativiteit niet langer betaalbaar zijn door hun extreem lage rendement."). U stapt wel heeeel snel over het feit heen dat de inhoud van de reclame boodschap ook nog een rol speelt.
Wat is uw probleem precies?

Groet,
Gurt
Jos Steynebrugh
Gurt,
Welke inhoud? Die van pagina 1 van handboek psychologie voor dummies "Omdat u het waard bent"? waarbij niet eens de moeite wordt gedaan om em goed na te synchroniseren? Of die van "je mag best een oudje laten struikelen voor een wokkel of een aardappelchip"?. Natuurlijk zijn er commercials die iets te melden hebben, maar . . . dat zijn er niet zoveel. Of die "vieze oudere dame" met haar benen wijd . . .? Of die van zwemmersexeem uitgerekend rond etenstijd? Comon, Gurt, wees een héél klein beetje kritisch.

Jos
Gurt
Comon Jos Steynebrugh,

Wees een héél klein beetje genuanceerd.

Groet,
Gurt
Jos Steynebrugh
Een goed "verstaander" heeft maar een halve commercial nodig. Ik nodig je uit om een paar goeie te noemen (met argument dan wel) want die zijn er vast wel. Adverteerders zijn niet allemaal gek.

Blijft een feit dat inmiddels 91% iets anders gaat doen bij commercials. Hoezo reclame rendement? Volgens mij wordt het tijd voor een dramatische prijsverlaging á la dagbladen (oplage bepaalt tarrief).
Jos