Het geluid van mijn banden was gelijk aan mijn binnensmonds gevloek. Ik probeerde in Amsterdam van A naar B te komen en in een auto is dat zo goed als onmogelijk - ongeacht waar A dan wel B gelegen is.
Om iemand thuis te brengen was ik de S103 afgedraaid. Vanuit daar maak je een enorme slinger om in de buurt van het Westerpark te komen. Dat gaat stapvoets, maar het gaat. Vanaf de Van Hallstraat maak je kennis met logistieke wanorde die zo kenmerkend is voor de grote stad, of dat nu incidenteel of structureel is.
Incidenteel: omdat een stel boeven midden op de weg in een arrestantenbusje werd gepropt, moest het verkeer uitwijken naar de trambaan. Ik was het busje nog niet gepasseerd of er kwam een motoragent achter me aan. Stop politie stop. Of ik een goede reden had om over de trambaan te rijden.
‘Nou kijk, rechtdoor had een frontale botsing met uw collega's opgeleverd, begrijpt u.'
‘Aha, u vermeed de actie die wij daar uitvoerden?'
‘Uhm...ja, dat was wel wat ik bedoelde ja - bent u niet degene die gebaarde dat ik de weg moest verlaten?'
‘Ahem, dat zou kunnen, goedendag meneer.'
Structureel: 500 meter verder, wegwerkzaamheden aan de Bilderdijkstraat en Van Baerlestraat, waar al zo'n jaar of zeven wordt geherprofileerd. Het Museumplein kan vanaf de noordzijde niet bereikt worden. Je wordt omgeleid maar hoe?
Ik gokte op de Jan Luijkenstraat om vanaf daar de Stadhouderskade te bereiken. Ho! Dat gaat zo maar niet! Je wordt namelijk verplicht om bij de Hobbemastraat naar rechts te gaan om vervolgens op de Paulus Potter terecht te komen, waar je alweer naar rechts wordt gedirigeerd om vervolgens de ... Jan Luijkenstraat te kruisen. Dit rondje kan je in theorie volhouden totdat je tank leeg is, hetgeen in zijn algemeenheid voor ieder rondje opgaat, en wat natuurlijk een tamelijk onzinnige exercitie is, maar in dit geval lijkt er stimuleringsbeleid van de gemeente achter schuil te gaan. Wat er dan gestimuleerd wordt? Geen idee, maar in ieder geval niet om het centrum(ring) autoluw te houden; eerder om de auto's zo lang mogelijk vast te houden. Nu goed, aan dit beleid wens ik niet mee te werken, vandaar dat ik besloot een stuk spook te rijden.
Ha, verrassing, een fuik! Of ik niet gezien had dat dit stuk eenrichtingsverkeer was.
‘Nou kijk, ik heb dat bord wel gezien, een paar keer zelfs voordat ik besloot het te negeren, en ik apprecieer hooglijk dat er ooit mensen de moeite hebben genomen om verkeersborden op te hangen in een poging chaos te voorkomen, en ik apprecieer des te meer dat u probeert naleving van deze borden te handhaven, en ik snap dat u slechts uw werk doet, net zoals ik snap dat u mij niet voor de lol aanhoudt en dat u heus wel boeven had willen vangen als dat maar tot uw toch al zo brede takenpakket zou behoren maar om een lang verhaal kort te maken: als u mij een escorte naar huis geeft, dan pin ik graag welke boete dan ook voor u.'
‘U bedoelt dat u de weg naar huis niet kan vinden?'
‘Ik bedoel dat ik geen weg naar huis kan vinden zonder een verkeersovertreding te begaan.'
‘En u verwacht van mij dat ik u naar huis breng?'
‘Ik verwacht van u dat u geen boetes uitdeelt als het mij onmogelijk wordt gemaakt uit dit labyrint dat zich Amsterdam noemt te komen.'
‘Ahem, nou ziet u, als u hier nog een klein stukje rechtdoor gaat, dan staat u in de file die Stadhouderskade heet, vanaf daar heb je kans dat je ooit een bord S109 tegenkomt, je beste kans om te ontsnappen.'
‘Nog 100 meter spookrijden dus?'
‘Goedendag meneer.'
Ik gaf gas, shhiiiiiiiiiitt, in ieder geval ergens - mee - weggekomen.
Auteur: Maarten Witte - lees ook zijn columns op Fok.nl
Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren
Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)
Word een pro!
SCHRIJF MEE >>
Als we dan samen in de auto zitten begint de jacht. Vandaag willen we proberen Cor op heterdaad te pakken want we weten dat hij volop auto's openbreekt. Als we hem nog een keer kunnen pakken heeft de Officier van Justitie beloofd dat hij voor lange tijd achter de dikke deur gaat. Dat geeft het gevoel dat je echt een kleine bijdrage hebt geleverd om de stad wat veiliger te maken. Na een kwartiertje hebben we Cor al gevonden. Hij hangt wat rond op een plaats waar hij veel komt. Alleen hij doet nog niets. Dat wordt dus wachten. Niet erg, als het maar beloond wordt. Ondertussen horen we dat de andere auto's van de ene naar de andere melding rijden. Als de meldkamer ons maar overslaat anders moeten we Cor laten lopen.
Helaas, dat lukt niet. We krijgen de opdracht om naar een straat te gaan waar veel sluipverkeer de doorgang verstopt.
Dat zijn van die stalen ros rijders die er alles voor over hebben om hun blik toch de stad in te persen terwijl iedereen weet dat dit slechts met de grootste moeite lukt.
Bestuurders die er alles aan gelegen is om hun mannelijkheid op wielen toch de chaos in te drukken om hun doel te bereiken. Zij die verwachten dat straten mooi, netjes, zonder hobbels zijn zodat er snel doorgereden kan worden maar niet accepteren dat door wegwerkers de straat zo gemaakt wordt.
Lui die borden wel zien maar allen opvolgen als dat in hun eigen belang is.
Dat daardoor alles verstopt is nooit hun schuld.
Ik mag toch door een tuin van een ander rijden als ik op wil schieten?
Maar je zult daar ergens maar liggen met een hartje dat nog niet weet of het wel blijft kloppen. Of als je houtkacheltje het vuur ook de schoorsteen in spuugt.
Dan hoop je toch op snelle hulp. Dan hoop je toch dat de hulpdiensten snel bij je zijn.
Dat de stalen ros rijders voor 1 keer begrepen hebben dat er voor hun ook onmogelijkheden zijn.
En dat de ambulance en de brandweer nog steeds niet met een helicopter in mijn achtertuin kunnen landen.
Dan hoop je dat men het openbaar vervoer pakt en beseft dat ook een stalen ros rijder zijn benul vindt voordat mijn hartje stopt.
En zo zie je, ook aan mijn werk zitten minder leuke bezigheden. Maar misschien kunnen we Cor straks nog pakken met tien gestolen autoradio's in zijn rugzak.