Rubriek: Ongerubriceerd

Soms begrijp ik Nederlanders niet. Ze gaan elk jaar naar hetzelfde land op vakantie, sjouwen naar de hotspots van een (Canarisch of
Iberisch) vakantie-eiland, staan urenlang in de file met hun caravan om naar de zon te gaan en lopen als domme schapen achter elkaar. Wordt
het niet eens tijd dat de Nederlander zijn vakantiegrenzen gaat verleggen. Gewoon even iets (vakantie)nieuws gaat proberen?

Laat ik eens een voorstel doen, ga eens naar Marokko. Marokko, hoor ik u denken. Ja, die zonbestemming op nog geen drie uur vliegen. Veel
mensen haken af alleen al door het woord Marokko. En waarom?

Herken je dit tafereel? Je rijdt met je supermarktkarretje door de super, arriveert bij het wijnvak en denkt: ‘Tja welke fles moet ik nemen?’ Veel mensen gaan dan af op mooie etiketten, een aantrekkelijke prijs of een fles die ze al vaker hebben genomen. Echte wijnkennis ontbreekt bij veel mensen. Ik behoor ook tot de categorie liefhebber maar niet tot kenner. Voorheen was wijn kopen voor mij een soort Russisch roulette. Soms heb je geluk en soms pech met een fles wijn. Langzaam zijn mijn wijnluiken open gegaan. Ik ben me er een beetje gaan verdiepen. Ben een keer bij een echte wijnwinkel naar binnengestapt en heb de tijd genomen om me goed te laten adviseren en de tijd te nemen om een mooie fles te kopen. En ik kan je zeggen, dat ik een stuk gelukkiger word van een goede fles wijn dan twee matige flessen. Kwaliteit in plaats van kwantiteit. 

kwaliteit of kwantiteit?

Beroepshalve ben ik in contact gekomen met een wijnspeciaalzaak. Een aardige wijnclub met kundige (aardige) mensen. Toen ik deze zomer aangaf in de winkel dat ik naar Italië zou afreizen en ik graag een wijngaard zou willen bezoeken in de buurt van Verona, trokken de mensen van de wijnspecialist alle registers open. Meteen ondernamen ze actie. En binnen een dag kreeg ik een vriendelijke email van de relatiemanager van de wijnzaak dat ik welkom was bij de familie Allegrini, in de nabijheid van Verona.

De overvolle Amsterdamse tramlijn 9 komt binnen bij Amsterdam Centraal. Een volle tram met toeristen, buggies met blerrende baby’s, zakkenrollertjes en onhandig grote fietsen. Bij al het geduw en vertrek vergeet ik weer mijn OV-chip uit-te-chippen. De tram vertrekt en ik ben weer 4 euro armer. Het overkomt niet alleen mij, maar veel andere reizigers.

OV-Chipkaart....zegen of ongenoegen?

Reizigers met een ov-chipkaart verspillen jaarlijks miljoenen euro’s doordat ze vergeten bij het uitstappen uit te checken. Alleen al in het Amsterdams OV vergeten reizigers iedere maand zo’n honderdduizend keer uit te checken. In Rotterdam vijftigduizend keer en bij NS 25-duizend keer vergeten.

Er is geen enkele mogelijkheid om even te corrigeren als de deuren van de tram zich achter je sluiten. Het resultaat: weer een kostbaar ritje. Het voelt toch als een boete van 4 euro. Een naar bestraffend vingertje van de OV-bazen. Als reizigers te veel hebben betaald, zouden ze slechts in een op de tien gevallen hun geld terugvragen. Toch stellen de vervoerbedrijven in de pers dat ze er niet aan verdienen. Dat komt doordat ze kosten maken om het te veel betaalde geld terug te betalen. Kortom, we worden er allemaal slechter van.

Ik wilde laatst een reisje boeken naar Rome en zocht uiteraard naar het goedkoopste alternatief. Dit zou geen enkele moeite moeten kosten zou je denken. Zeker niet aangezien sinds vier jaren reisbureaus, vliegtuigmaatschappijen en dergelijke niet meer mogen adverteren met zogenaamde lokprijzen, misleidende prijzen. Prijzen zijn nu altijd inclusief luchthavenbelasting, brandstof- en veiligheidstoeslagen.

vliegwinkel.nl spant de kroon met vlieg-toeslagen

Toch werd ik misleid en moest ik de ene na de andere verzekering betalen. Ik heb daarna de proef op de som genomen en een retourtje KLM naar Lissabon bij zes vliegticket vergelijkingswebsites –mooi scrabble woord trouwens- en bij KLM gecheckt. Wat schetste mijn verbazing? De websites die de beste deal voor je uitzoeken proberen zoveel mogelijk aan je te verdienen met belachelijke verzekeringen, sms alerts en administratiekosten waardoor je zelfs duurder uitkomt dan wanneer je bij KLM zelf de tickets besteld. Kan je nagaan hoe lastig het is uitzoeken als je het goedkoopste ticket bij een willekeurige vliegtuigmaatschappij wil. Onbegonnen werk, terwijl de vergelijkingswebsites juist gemaakt zijn om je deze ongemakken te besparen!

Het ergst is het bij Vliegwinkel.nl. Hier presteren ze het om je op te zadelen met een verplichte airline reservation fee en administratiekosten van totaal 17.50 euro. Hiernaast staat de vliegticketgarantie standaard aangevinkt (6.50) dus mocht onverhoopt je vliegtuigmaatschappij failliet gaan zonder dat in de media daar ook maar iets over bekend was, krijg je gelukkig je geld terug.  Als je hiervan bent bijgekomen en doorklikt heb je plots op de volgende pagina een annuleringsverzekering van 23.30 die standaard staat aangevinkt en een reisverzekering van 15.10 die uit staat. Nadat je ook hier je portemonnee voor wilt trekken en je creditcard al tevoorschijn haalt ben je er nog niet, want voor betalen met je creditcard betaal je 10 euro extra. Een totaal extra bedrag van meer dan 70 euro!

En bij KLM? Daar neem je geen verzekering, betaal je een standaard annuleringsverzekering van 16 euro of een all-inclusief annuleringsverzekering van 23 euro . Simpel en duidelijk aangegeven.

Wordt het inmiddels tijd voor een vergelijkinssite die vergelijkingssites vergelijkt?  Belachelijke misleiding van de consument is het in ieder geval wel.

Ik ben bovenmatig geïnteresseerd in het onderwerp gastvrijheid. Naar mijn idee onderscheidt gastvrijheid zicht t.o.v. service in het feit dat het eerstgenoemde niets te maken heeft met geld maar met hart en ziel. En echte gastvrijheid in hotels in Nederland is soms ver te zoeken.  Vandaar dat ik het mooie van gastvrijheid graag met je wil delen.

Maastricht van haar goede kant
Dit hotel maakt deel uit van een internationale hotelketen Accor Hotels. Op zich is het Novotel niet echt een klassehotel maar de  service en gastvrijheid is bijzonder. Al bij het inchecken van een  hotel merk je of de receptionisten echt zijn of niet. In Maastricht  was er meteen een klik. De receptioniste nam alle tijd voor ons, ondanks dat het aan de balie druk was. Ze vertelde ons dat het hotel  een shuttleservice heeft voor gasten. Gratis. Ook het vervoer naar  het hotel was via een taxiservice goed geregeld. Het bedienendpersoneel was naturel gastvrij. Niets is hinderlijker dan  onderdanige gastvrijheid maar hier was het plezierig. Alles kon, niets  was te veel. Kijk, daar word je als gast blij van. Als laatste nog even een opsteker voor de medewerker van het Novotel die onze  shuttlebus reed. Hij was lid van het MT van het Novotel in Maastricht, en voormalig chef van de keukenbrigade. Tijdens de shuttlerit vroeg  hij waar wij wilden gaan eten. Wij gaven aan dat wij een adres op het  oog hadden. Voorzichtig gaf hij een andere aanbeveling, waaronder Il  Giardino Della Mamma op het OLV plein. Fantastische Italiaan.  Rommelig, druk maar elke gast krijgt gepaste aandacht. Zo kwam de  eigenaar van het restaurant even voor het eten aangeschoven en bood ons, van het huis een drankje aan omdat wij bij de deur op een  tafel moesten wachten. Tussendoor kwam hij op een charmante wijze af en toe informeren of het naar wens was. Zelfs het likeurtje bij koffie was van  het huis. Het eten was bellissimo. Kortom wil je gastvrijheid een  keer proeven, ga dan naar Novotel en de leuke Italiaan aan het OLV plein.

Op een gewone dag een gewoon gesprek met een gewone medewerkster van een gewoon callcenter. Waarschijnlijk wijkt deze medewerkster nooit af van haar antwoordenscript, en kan dus niet anders werken c.q. reageren dan haar is opgedragen.

“Goedendag, u spreekt met een (goede) klant. Mijn moeder is op 16 april overleden en u beëindigd het contract pas per 20 mei. Kunt u mij vertellen hoe dat zit?”

Onlangs kreeg ik een ontzettend leuk boek in de handen gedrukt met de titel ‘vloeken als Gordon Ramsay’. Let op, het is geen kookboek maar een boek voor ondernemers en managers. Een managementboek met een knipoog en met een hoog educatief karakter. Ikzelf kijk altijd met een ‘innersmile’ naar de kookprogramma’s van Gordon op televisie: Kitchen Nightmares. Als manager krijg ik dan een knoop in mijn buik als ik zie hoe hard en soms onbeschoft hij met zijn personeel in de keuken omspringt. Wat mij opvalt is dat Ramsey het altijd voor elkaar krijgt om slecht draaiende restaurants weer aan de praat te krijgen nadat hij als een chirurg heeft ingegrepen in het noodlijdende bedrijf.

In het boekje beschrijft de auteur in elk hoofdstuk een ander basisingrediënt van succesvol ondernemen en sluit hij af met enkele belangrijke punten die je als ondernemer, manager of adviseur niet uit het oog mag verliezen.

Chef: ‘De eigenaar van dit restaurant staat me niet toe om negen uur te beginnen met mijn werk’ (eigenaar wil niet betalen voor extra uren)
Gordon: ‘Hoe zorg je dan dat je klaarstaat voor de opening van je restaurant?’Chef: ‘Ik kom om 4 uur binnen en het is een kwestie van alles bij elkaar gooien.’
Gordon: ‘Zelfs ik kan niet alles gereed krijgen als ik om 4 uur start… Als we thuis gasten te eten krijgen, zouden we niet pas om 4 uur inkopen doen. Laat staan voor een restaurant.’

Ik heb zojuist boodschappen gehaald bij AH en vond dat ik u onderstaande dialoog die ik opving tussen ‘mijn’ caissière en de caissière ernaast niet mocht onthouden.
Stelt u zich even voor; terwijl ik mijn boodschappen op de band leg begint de caissière uitgebreid te praten met haar buurvrouw. Een ‘goedemiddag’ aan mijn adres kan er nog net van af.
Daarna keert ze haar hoofd weer naar de andere kant en gaat verder met haar verhaal:
Suus, tot hoe laat moet jij eigenlijk werken?
Buurvrouw (BV) tot 6 uur
Cassiere ( C ): Nou, ik tot 5 uur en als Roos niet op tijd is, nou dan peer ik ‘m evengoed hoor. Ze kunnen me wat.
BV: ja zou ik ook doen.
C : het is hartstikke lekker strandweer en ik zit hier maar (trekt een lang gezicht).
BV: heb je morgen dan geen vrij?
C: nee, ik moet om 12 uur beginnen, tot zes.
BV: oh, maar dan kun je wel uitslapen.
C: duh, mijn hele dag is dan gelijk verneukt.
BV: inderdaad, je kunt beter s’middags vrij zijn.
C. ik ben zondag wel de hele dag vrij, maar dan wordt het kutweer heb ik gehoord.
BV: ’t zou gaan regenen geloof ik.
C: ja dat is echt kut.

Ik erger me groen en geel aan de Postcodeloterij. Ze bedrijven op een verschrikkelijke wijze agressiemarketing. Waaruit blijkt dat? Ik sta al een poosje ingeschreven in het bel-me-niet register. Dat doe ik niet voor de lol, maar omdat ik niet gebeld wil worden voor onzinnige bedrijven en instanties die me van alles willen aansmeren. Alleen wat blijkt? Veel bedrijven waaronder de Postcodeloterij hebben maling aan dit register. Ik ben namelijk deze week al twee keer gebeld door het callcenter van de Postcodeloterij. En als ik dan protesteer, zeg zo’n callcenter juffrouw doodleuk: ‘Oh, sorry dan moet u maar aan het einde van dit gesprek even in een bandje inspreken dat u niet meer gebeld wilt worden. Ik verbaas me dat onder het mom van het goede doel de Postcodeloterij nog steeds zoveel geld uitgeeft aan marketing (naast telemarketing is de Postcodeloterij ook erg actief met direct mail campagnes en het verspreiden van huis-aan-huisfolders). En waarom? Hebben ze onvoldoende leden? Moet de prijzenpot omhoog of hebben de geldmakers achter deze organisatie nog niet genoeg verdiend? De Postcodeloterij is gewoon een keiharde geldmachine die meer winst wil maken. Uit betrouwbare bron weet ik wat de mensen – medewerkers – aldaar stevig verdienen en    grote kerstpakketten ontvangen en aardige bonussen binnenslepen. En dat alles om de zielige zeehondjes te redden? Kom nou… opzeggen die handel en gewoon rechtstreeks je geld overmaken aan de goede doelen… dat lijkt me het beste voor een goede wereld en bespaart ons veel ergernis…….